دریاچه‌ها یکی از نمونه‌های زیبایی‌های طبیعت هستند که بخصوص در استان مازندران یافت می‌شوند. هریک از این دریاچه‌ها ویژگی‌ها و زیبایی‌های خاصی دارند و بازدید از هریک می‌تواند جذابیت‌های ویژه خود را داشته باشد. در ادامه با ما همراه شوید تا با دریاچه ولشت، یکی از ۱۰ دریاچه آب شیرین کشور آشنا شویم.
انتخاب این دریاچه به عنوان منطقه‌ای توریستی در سال ۱۳۸۴ و افزایش ورود گردشگران به آن چندان برای دریاچه ولشت خوش یمن نبوده است. چراکه با افزایش بازدید و نبود امکانات رفاهی و یا حفاظتی، میزان ورود آلاینده‌ها به آب آن افزایش پیدا کرده و باعث ایجاد خطرات جدی برای اکوسیستم این منطقه شده است.
دریاچه کوهستانی ولشت در جنوب غربی چالوس و در شمال شرقی کلاردشت واقع شده است. مسیر دسترسی به این دریاچه از محور کندوان (جاده چالوس) است. پس از طی کردن حدود ۲۳ کیلومتر جاده‌ی کوهستانی و گذر از میان جنگل‌های زیبای کاج، بعد از پل کجور یک راه فرعی استفالته به سمت غرب امتداد دارد که به روستای کردی چال می‌رسد. ادامه‌ی مسیر و از روستای کردی چال به سمت دریاچه ولشت خاکی و نه‌چندان مناسب است. دریاچه ولشت حدود ۱۵۰۰۰۰ متر مربع وسعت و ۲۰ متر معق دارد. این رقم در نواحی کناری دریاچه به ۹ متر و در وسط دریاچه حدود ۱۸ متر می‌باشد. برآورد می‌شود این دریاچه حدود ۳ میلیون متر مکعب آب شیرین دارد. با الی گشت همراه باشید.
در منابع تاریخی و جغرافیایی مختلف، این منطقه را کلار و یا کلارآباد نامیده‌اند. در بخش جنوب غربی این منطقه هم کوه معروف و مرتفع علم کوه قرار دارد. دریاچه‌ی ولشت به واسطه‌ی داشتن ۱۰۰۰ متر ارتفاع از سطح دریا، دمایی متفاوت در مقایسه با کلاردشت دارد. آب و هوای این منطقه سرد کوهستانی می‌باشد به علت برخورداری از برخی موقعیت‌های ویژه، مامن برخى از گونه هاى پرندگان مهاجر، ماهى و سایر آبزیان است.
آب این دریاچه از چشمه‌هایی تامین می‌شود که در دل آن می‌جوشند. علاوه بر این، نزولات آسمانی هم در این دریاچه جمع می‌شوند. بنابراین، دور از انتظار نیست که سطح آب دریاچه در طول ماه‌های گرم سال پایین‌تر و در طول ماه‌های پر بارش، بالاتر بیاید.
همه ساله گردشگران زیادی به واسطه‌ی منظره‌ی زیبا این دریاچه و معدود بودن دریاچه‌های مشابه در سطح ایران، از ولشت بازدید می‌کنند تا به استراحت، لذت بردن از طبیعت، ماهیگیری در کنار دریاچه، قدم زدن، شنا و یا قایق‌سواری در دریاچه بپردازند. البته همانطور که گفته شد، عمق این دریاچه زیاد است و اگر شناگر حرفه‌ای نیستید، اقدام به شنا در آن نکنید. ناگفته نماند که این دریاچه برای گردش‌های موقت و یکروزه مناسب‌تر است، چراکه هیچ‌گونه پوشش گیاهی و یا سرپناه خاصی در اطراف دریاچه وجود ندارد. در اطراف دریاچه تنها چند درخت وجود دارد و واقعاً باید خوش‌شانس باشید که گردشگری زودتر از شما به سایه آن پناه نبرده باشد.
در ۱۵ مهر ماه سال ۱۳۸۸ سازمان میراث فرهنگی کشور دریاچه ولشت را به عنوان ۷۱اُمین اثر طبیعی ملی در فهرست میراث طبیعی ایران ثبت کرد.
منبع: الی گشت
